Gwinea

Gwinea
Gwinea, leżąca w zachodniej Afryce, zajmuje powierzchnię nieco większą niż Wielka Brytania. Zniszczona przez wieloletnie konflikty i nieracjonalną gospodarkę należy do najuboższych państw świata. Graniczy z: Gwineą Bissau, Senegalem, Mali, Wybrzeżem Kości Słoniowej, Liberią i Sierra Leone. Granicę na zachodzie wyznacza Ocean Atlantycki.

Linia brzegowa Gwinei wynosi 320 km. Niziny ciągną się tylko wzdłuż wybrzeży atlantyckich. Większa część powierzchni kraju jest wyżynno-górzysta. Na północnym zachodzie znajdują się faliste pre-kambryjskie wyniesienia. Krajobraz urozmaicają pojedyncze góry zbudowane ze skał bardziej odpornych na wietrzenie. Wyżyny rozcinają doliny rzeczne. Najwyższymi masywami górskimi są leżący na południowym wschodzie Nimba (do 1752 m n.p.m.) oraz ciągnący się na zachodzie Futa Dżalon (do 1538 m n.p.m.). Gwinea pozostaje pod wpływem klimatu podrównikowego wilgotnego na północy, wilgotnego równikowego na pozostałym terytorium, z tym że na wybrzeżu jest on wybitnie wilgotny. Średnia roczna temperatura przekracza 26=C. Na wybrzeżu roczne opady sięgają 4000 mm. Na północnym wschodzie wynoszą do 1300 mm. Pora deszczowa trwa na wybrzeżu przez 8-9 miesięcy,
a na północnym wschodzie do 5 miesięcy. Najczęściej między listopadem a lutym ustają ulewne deszcze. Od grudnia przez dwa miesiące silne wiatry nanoszą duże ilości piasku znad Sahary. Widoczność spada w tym czasie do 1 km. Południowy wschód kraju zajmują zalesione wyżyny. Na północy pojawiają się lasy galeriowe, które przechodzą w sawanny - przeważającą w Gwinei formację roślinną. Wybrzeże porastają wilgotne lasy równikowe i namorzyny.


Kultura i tradycja
Gwineę zamieszkują Fulanie i ludy Mande. W przeciwieństwie do innych ludów rzemiosło artystyczne nie odgrywa w ich życiu znaczącej roli. Wykonują drewniane figurki przedstawiające najczęściej antylopy. Tradycyjna muzyka wciąż jest bardzo popularna, choć coraz większego znaczenia zaczyna nabierać muzyka nowoczesna. Miasto Kankan stanowi duchowe centrum plemion Malinkę. W stolicy, Konakry, znajduje się Muzeum Narodowe z ciekawą kolekcją masek, statuetek i tradycyjnych instrumentów. W soboty ulice miasta wypełniają tańczący, śpiewający i grający ludzie. Największą grupę wyznaniową Gwinei stanowią muzułmanie. Ważnym świętem obchodzonym przez nich jest Tabaski, znane również pod nazwą Eid–al-Kabir. Zabijają wtedy owce. Drugim istotnym świętem muzułmańskim jest koniec ramadanu.

Smutne fakty
Szatę roślinną tworzyły tu niegdyś bujne lasy deszczowe, które w większości zostały wycięte albo przekształcone na pastwiska i pola uprawne. W Gwinei nie ma parków narodowych. Na słonie i inne zwierzęta polują bandy kłusowników. Udoskonalenie systemu dróg ułatwia poruszanie się po kraju, jednak stanowi dalsze zagrożenie dla naturalnego ekosystemu - wycinka drzew jest coraz łatwiejsza i sięga już w głąb puszczy. Gwinea to jeden z najsłabiej rozwiniętych ekonomicznie krajów świata. Burzliwe dzieje: święte wojny, zabór i niszczenie przez kolonistów oraz późniejszy system dyktatorski zostawiły piętno. Mimo że na początku lat 90. XX w. rząd w porozumieniu z Bankiem Światowym i Międzynarodowym Funduszem Walutowym rozpoczął realizację programu przebudowy ekonomicznej, w kraju niewiele się zmieniło. Gospodarka opiera się na eksploatacji złóż boksytu i uprawie ryżu. Ze względu na obfitość i różnorodność bogactw mineralnych przemysł wydobywczy rozwinął się dość dobrze. Pozyskuje się także rudy żelaza, diamenty i złoto. Mimo to ponad 80% mieszkańców Gwinei utrzymuje się z rolnictwa. Gwinea nie jest otwarta na turystów. Brakuje tu często podstawowych udogodnień, a ulewne deszcze niszczą szlaki kolejowe i drogi.